In 1964 begint de gezondheid van Soekarno af te takelen. Hij houdt nog wel vlammende redevoeringen, maar als hij in augustus 1965 in het openbaar onwel wordt, verliest de charismatische Bung veel van zijn geloofwaardigheid.
In het provincieplaatsje Blitar, ten zuiden van Malang, ligt Soekarno begraven. De eerste president en proclamator van de Republik Indonesia stierf 21 juni 1970 op 69-jarige leeftijd in het militair hospitaal in Jakarta. Hij leed al twee jaar aan een ongeneeslijke nierziekte, kampte met hoge bloeddruk en had problemen met de bloedcirculatie. Het stoffelijk overschot van de president werd op 22 juni 1970 overgevlogen naar Blitar waar Soekarno”s moeder ook begraven ligt.
Tien jaar na zijn dood leek het de Indonesische regering gepast om het graf van Soekarno een waardig aanzien te geven. Dit als gebaar naar de vele Soekarno-aanbidders, want Soekarno’s rustplaats is uitgegroeid tot een pelgrimsoord waar wekelijks honderden mensen naartoe trekken.
Het grafcomplex kreeg een Hindoe-Javaanse symboliek, echter met een Islamitische inslag. De cungkup (grafhuis) werd gebouwd in de joglo-stijl, dat wil zeggen naar model van een Javaanse pendopo agung. Dat is de plaats waar vergaderd wordt, waar bruiloften plaatsvinden of voorname gasten worden ontvangen.
Het lichaam van Soekarno wordt geflankeerd door het graf van zijn moeder Ida Aju Njoman Rai en dat van zijn vader R. Soekeni Sosrodihardjo.
Volgens zijn laatste wens is aan de noordkant van het grafhuis een witte waringin geplant, op een eenvoudige grafsteen staat geschreven: “Hier ligt Bung Karno”.
Het gebeurde ergens in de Indonesische archipel 
Soekarno had een dubbele natuur, bezat een gepleten persoonlijkheid.
Een gespleten peroonlijkheid waarmee hij worstelde, binnen zich zelf en buiten zichzelf.
Hij werd geboren onder het sterrenbeeld Tweeling: symbool van de twee uitersten.
Zijn streven naar eenheid was oprecht: zowel binnen als buiten hemzelf.
Soekarno hield van mooie dingen: hij schilderde.
Daarnaast kon hij zich bijzonder kwaadmaken over onrechtvaardigheid, het feit dat het ene volk onderdrukt wordt door het andere: hij was bekend met het werk van Karl Marx.
In een atmosfeer van kilte, werd hij terughoudend.
Op een blog schreef ik dat de weg naar Soekarno, de weg van de liefde was, de weg van de charme.
Soekarno hield van liefde. Kreeg hij die in zijn jeugd te weinig?
Hij hield van zijn land, hij hield van vrouwen, hij hield ervan om over vrouwen te praten, en hij hield van zich zelf.
De Nederlanders haatten hem, daarom konden zijn geen innerlijk kontakt met hem maken.
ja de Nederlanders vooral Drees konden geen goed woord over hem horen want hij had met de Japanner meegewerkt en koelies voor hen laten werken. Indien wij meer begrip zouden hebben gehad van machtspolitiek denken hadden we hem ingeschakeld in het dekolonisatieproces. Was hij erkend; hadden we invloed kunnen uitoefenen; hadden we nieuw Guinee beter geregeld; hadden we Indonesia merdeka niet zo aan haar lot overgelaten; hadden we een andere geschiedenis beleefd etc etc. Maar ja er bestaat geen als als politiek.
Ik heb si bung Karno in de 50 jaren van dichtbij kunnen zien op Andir, waar ik toevallig was bij de Garuda, het werk van mijn ouwe heer.
Hij vloog die dag terug naar Jakarta met die “becak” (dakota).
Paars pakje aan, stafstokje onder zijn kelek.. grote showpik was het.
Zijn laatste wens is om in Bogor(Buitenzorg) begraven te worden , die werd overruled door de Soeharto regering(OrBa).
Hij is uiteindelijk toch in Blitar begraven? Word hij daar nog herdacht?
Sorry, met dt!
Heer Somers, nu nog (anno mei 2015) elke zondag, stromen zijn “aanhangers/getrouwen”, veelal eenvoudigen (complete gezinnen) uit de nabije desa’s naar zijn mausoleum toe om er hun gebeden te prevelen en er meteen een dagje uit van te maken. Zij dragen dan ook hun beste (muslim)kleding. In en rondom het mausoleum is het een drukte van belang en vooral op het ernaast gelegen plein waar natuurlijk niet de dagverkopers (eten en snuisterijen voor de kinderen) mogen ontbreken. Men sluit dan vanaf een uur of 10 ’s morgens al een deel van de toegangsweg/straat af en moet het verkeer omgeleid worden. De plaatselijke economie trekt er ook profijt van, want langs de route zijn 2 eenvoudige daghotels en kleine supermarkts gelegen. Deze afgesloten weg leidt naar de hoofdstraatweg richting het tempelcomplex Panataran. Het voetbal stadion van Blitar ligt er ook vlak bij. Zelf heb ik ook een paar keren het mausoleum en de omgeving bezocht, waaronder de voormalige werkomgeving van mijn vader (2011 laatst) en heb daar in die contreien nog wat kennissen zitten. Een aangetrouwde oudoom was ooit zijn 1ste adjudant geweest.
Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Hij was een charismatische voorman.
Maar hoe wordt hij herdacht ; als Staatsman of als Nationbuilder ?
Als Staatsman , Nationbuilder en Vader des vaderlands .
Mijn ouweheer van 1915 , zijn oudere broers waren duidelijk onder invloed van BK.
Mijn vader is tot zijn overleden in 2000 nog steeds een grote bewonderaar van BK.
Soms hoor ik de discussies van broers/neven/zwagers over de politiek in Indonesia .
Ik zelf en vele van de 2de /volgende generatie hadden omstreeks 1965/1966 gedemonstreerd in de straten van Djakarta en Bandung tegen BK.
Organisatie van scholieren, pemuda en studenten verenigd in KAPI, KAPPI,KAMI (even google).
En toch ben ik persoonlijk dankbaar dat BK ondanks dat hij in zijn laatste jaren dingen deed die niet kunnen hem nog steeds als mijn president en Vader des vaderlands zie .
Wij Indonesiers zijn veel dank verschuldigd .
Terima Kasih Banyak BK .
(zijn graf is een bedevaart plek geworden voor miljoenen Indonesiers)
Hij was inderdaad een charismatisch leider. Met prachtige redevoeringen, aansprekend, maar voor zover ik me het kan herinneren nier erg opruiend. Dat was vóór de oorlog ook zijn kracht, het Indische bestuur kon nauwelijks vat op hem krijgen. Heel wat anders dan de voormannen van de PKI, en Soetomo in Soerabaja! Ik begrijp nog steeds niet dat hij en Hatta in Soerabaja niets hebben weten te bereiken. Te intellectueel te midden van de chaos? Of bang vuile handen te maken, en daardoor onzeker?
Kijk naar Indisch 4ever Ron Kraft.
In 1911 wilde de halfbloed indo Eduard Dekker I.E.V. met toen nog de Inheems’ (INDISCH) genoemd Tjipto meer voor het land betekenen, maar dat mocht niet van Wilhelmina. In 1929 had zij nota bene de I.E.V. = Indisch Europees Verbond verboden verklaard.Je moet, dus op je klompen toch aanvoelen, dat het vroeg of laat hommeles zou worden. Mooie tijden, maar ook rare- en domme tijden Dus logischerwijs kan je hoog of laag springen, maar de substituut van de Indische Regering was te veel geënt op de belangen van o.m. Nederland worldwide.
En wie moesten ze de schuld geven, wisten of weten we `t nog ?
Als dat verklapt wordt, nou ja nou ja nou ja.
Dagobert, Clovis, Joshu Christ & Julius Caesar
“In 1929 had zij nota bene de I.E.V. = Indisch Europees Verbond verboden ” Hoe kan het dan dat zeven van de acht leden van het IEV in de Volksraad vóór de petitie Soetardjo hebben gestemd?
effe vergeten: Koningin Wilhelmina had niks te verbieden. Dat zou dan de Gouverneur-Generaal moeten zijn geweest.
De andere kant van de medaille.
http://forum.suara.com/forum/zona-suaradotcom/ngobrol-santai/58790-tragis-beginilah-prosesi-penguburan-jasad-bung-karno
siBo
Sukarno was geen Nederlandse hater maar wel hun koloniale politiek .In 1955 was ik bij de GARUDA Indonesia en moest al zijn vluchten organiseren .Waar hij nog in het Hollands met zijn naaste medewerkers spark.Zijn docher Kartika ,met zijn Japanse vrouw, is met een Hollander getrouwt en misschien nog Hollandse tju-tju ’s zullen krijgen.